Νεραϊδοπάρματα...

Νεραϊδοπάρματα να σε μεθούν,
βγαίνοντας μέσα απ’ τις κρυφές παγίδες,
πάνω στους δρόμους για τις Ατλαντίδες
που όλα τα σύμπαντα συνωμοτούν…

Κι απέ τα χείλη να σου τραγουδούν
και μέσ’ στον ήχο τους να είναι ελπίδες
και κλάμα κι όνειρα και καταιγίδες
και φόβοι κι έρωτες να σου λαλούν…