Απόδραση...

Είναι ανάγκη όλοι εμείς
να βγούμε απ’ τα κελιά μας.
Σε απόδραση ομαδική
μαζί με τα παιδιά μας…

Θα 'μαι 'κει...

Όποια πόρτα κι αν ανοίξεις,
θα ‘μαι ‘κει…

Όσο χθες κι αν ακυρώσεις,
όσες μνήμες κι αν σκοτώσεις,
σ’ όποια πέτρα κι αν σηκώσεις
θα ‘μαι ‘κει…

Οι ωραίοι στίχοι...

Ζωγραφίζω στίχους
στου κελιού τους τοίχους
και τους βάζω ήχους
να τους τραγουδώ…

Μα οι ωραίοι στίχοι
θέλουνε να τύχει
να βρεθεί μια μούσα
να τους εμπνευστώ...

Πώς...

Πώς ορμά ξαφνικά ο έρωτας
και βροντάνε της καρδιάς οι χτύποι !..
Πώς γελά η ψυχή μας κλαίγοντας
και ρουφάει με χαρά τη λύπη !

Μέσα στον κήπο σου...

Μέσα στον κήπο σου, Αδάμ, το διό χιλιάδες
Δεν συνηθίζεις πια γλυκά να τραγουδάς
Και τις βραδιές με ασημένιες φεγγαράδες
Ρομαντικά δεν συνηθίζεις να μιλάς…

Τώρα η απάντηση για κάθε απορία
Βγαίνει με πρόγραμμα από κάποια μηχανή
Μα η καρδιά σου, Αδάμ, ζητώντας ευτυχία
Δεν ξέρει ποιο κουμπί πατώντας θα τη βρει…

Μέσα στον κήπο σου, Αδάμ, το διό χιλιάδες
Δεν συνηθίζεται να κλαις ή να γελάς
Τα παραμύθια τους ξεχάσανε οι γιαγιάδες
Κι εσύ σταμάτησες να λες πως αγαπάς.

Τώρα τα πάντα λειτουργούνε με διακόπτες
Και τα αισθήματα ρυθμίζονται κι αυτά
Ν’ ανοιγοκλείνουνε αυτόματα σαν πόρτες
Και να κοιμίζουν την καρδιά σιγά-σιγά…