Μμμμ...!

Ας αφήνουμε το άρωμα του πάθους μας
να ξεχειλίζει που και που.

Ύστερα
κλείνουμε πάλι το μπουκαλάκι του
και πορευόμαστε “καθωσπρέπει”.

- Στα κρυφά,
δεν είναι κακό..!

...προσόρμιση...1

Τ’ αστέρια ορέγονται κάτι στα μάτια της
θαμβωτικό…
Ιδρώνουν τα όνειρα μέσα στη φάτνη της,
καίω κι εγώ…
Νεράιδας άγγιγμα, έκανε το είναι μου
βεγγαλικό
Κι απόψε εκείνος που θα μπει μέσα της
θα είμαι εγώ…

....προσόρμιση...2

Αυτός που έχεις γητέψει από μακριά,
δεσμώτης μιας φιλήδονης αβύσσου,
αδιάκριτα από πάνω σου ρουφά
μια στάλα απ’ τη λεβάντα τη δική σου.

Αυτός, που σε κοιτάζει από μακριά
να φέγγεις σαν γιαλός στη φεγγαράδα,
τη νύχτα, στα όνειρά του, αναζητά
ισθμό, να κάνει μέσα σου βαρκάδα…