27 Νοεμβρίου 2007

Στον σταθμό του μετρό

Στον σταθμό που κάνει στάση το μετρό

Η ζωή πουλάει αγκάθια και τουλίπες

Που αγοράζουνε με ύφος σοβαρό

Κι οι μικροί και οι μεγάλοι συμπολίτες..


Στο μπαλκόνι ένα τεράστιο πανό

Με το χρώμα του ν΄ αλλάζει κάθε τόσο

Κι από κάτω καφέ-μπαρ «Τριαλαλό»

Με πιοτά πολλά, χωρίς μεζέ ωστόσο…


Στον σταθμό που κάνει στάση το μετρό

Περιμένοντας να έλθει το θηρίο

Η διανόηση φλερτάρει ένα Προ-Πο

Μια και δεν της βγήκε πριν κάποιο λαχείο


Το ραδιάκι σ’ ενός μπάτσου τη στολή

Ακατάληπτες φοβέρες μεταδίνει

Κι ένας χούλιγκαν με κούρεμα γουλί

Κατουράει στις γραμμές και σου τη δίνει..


Στον σταθμό που κάνει στάση το μετρό

Στο σφυρί και η ζωή σαν ευκαιρία…

Πάρε φρέσκο κουλουράκι τραγανό.

Έλα κύριε καλέ, κι εσύ κυρία…


Κι ο μουγκός που μας πουλάει φυλαχτά

Μέσ’ στο πλήθος του σταθμού φιλοσοφώντας

Βλέπει ένα-ένα τρένο να περνά

Και του γνέφει στο καλό χαμογελώντας…


Στον σταθμό που περνά το μετρό

Απ’ την κίνηση σου έρχεται ζάλη…

Και πώς μοιάζ’ η ζωή με Προ-Πο!

Κάθε μέρα και μια έκπληξη άλλη…

Σιγά - σιγά

Σιγά-σιγά, μαζί με πήρες

εσύ, το χρώμα της αυγής,

βαθειά στις φωτεινές πλημμύρες,

κοντά στο νόημα της ζωής…

Όταν...σπάμε

Όταν σπάζει η καρδιά και ματώνει η αγάπη

με ντροπή κι ενοχή μας κοιτάζει ο θεός…

Γιατί βλέπει ότι δώρο μας έκανε κάτι

που να το έχει καλά ξέρει μόνο αυτός…

Μη...

Μη τραγουδάς λυπημένο τραγούδι

και μη δακρύζεις, μη κλαις άλλο πια.

Ας’ την ελπίδα να είναι λουλούδι,

μη τη σκοτώνεις ξανά…

Μη, γιατί απόψε γεννάνε οι σπάροι

στης Νυρεμβέργης την ακρογιαλιά

κι όλοι του κόσμου απεργούν οι φαντάροι

κι έχουν οι πόρνες δουλειά…

Μη, γιατί απόψε διαλέξαν’ οι γλάροι

ν’ αποδημήσουνε κάπου μακριά

κι είναι σβηστά τα ραντάρ και οι φάροι

για να περάσουν κρυφά…

Μη τραγουδάς λυπημένο τραγούδι

και μη δακρύζεις, μη κλαις άλλο πια

τώρα που γίνεται η Γη αγγελούδι

και προς το χάος τραβά…