Είναι...

Είναι η φωτιά όταν η ανάσα μου κρυώνει.
Είναι η δροσιά όταν το στόμα μου διψά,
Είναι το φως του αστεριού που με ζυγώνει
κι ό,τι πιο όμορφο στα μάτια με κοιτά…

Είναι το αντίβαρο της ζήσης που με αγχώνει.
Είναι το πλάσμα της οθόνης τ’ ουρανού.
Είναι η γλύκα Κυριακής που ξημερώνει
στο εκκλησάκι του μικρότερου θεού…