Ώσπου να σβήσουν...

Ώσπου να σβήσουν οι φωτιές στις γειτονιές
κι οι ενοχές ώσπου να πάψουν να κοιμούνται,
άιντε ν’ αρχίσουνε, τ’ αγκάθια στις καρδιές
πως ήταν κάποτε λουλούδια, να θυμούνται…

Ταραχή...

Κάτι τον ταράζει από απέναντι…
Κάτι που έρχεται σε κύματα,
σαν θάλασσα
και κάνει τις χορδές της ψυχής του να πάλλονται,
το δέρμα του ν’ ανατριχιάζει
και το λογικό του βαθειά να βουλιάζει αντίκρυ
και να πνίγεται…

Κάτι τον τρομάζει από απέναντι…
Ένα ποίημα δυσνόητο, ντυμένο στα μαύρα,
που θέλει να το διαβάσεις
ανάποδα,
με κάθε του στίχο να φωνάζει
πως είναι δική του η νίκη
στη μάχη που χάνουν τα μάτια
του απέναντι…

Ποια νίκη!..
Η ίδια φωτιά τους τύλιξε.
Τον έναν, ίσως, λίγο νωρίτερα,
Μα, θα καούν κι οι διό.
Αργά ή γρήγορα…

...???...

Πόσα απ’ τα όνειρα απόψε
Θα ‘ναι αύριο ψέμα!
Άραγε ο ήλιος θα βρει
να φωτίσει κανένα;
Ή θα ‘χουνε όλα σβηστεί
και θα μοιάζουνε ξένα…

Αν ήμουν...

Αν ήμουν λίγο πιο σοφός
Πιο δυνατός, πιο τυχερός,
Αν ήμουν λίγο μάγος..

Θα ‘δινα μάτια στους τυφλούς
Και φυλλοκάρδια στους σκληρούς
Και λευτεριά στους σκλάβους….

Όνειρο κι αυτο...!

Κάποτε, στον ύπνο μου, τρομάζω
από ένα όνειρο εφιαλτικό:
Όλα, βλέπω, γύρω μου ν’ αλλάζουν
και να μ’ αφήνουνε μονάχο εδώ…

Δεν ξέρω πώς...

Δεν ξέρω πώς μετράν τον πόνο
κι αν έχει τέλος ή αρχή…
Σ’ όποιο κομμάτι του τρυπώνω
κρυμμένη βρίσκω τη ζωή…

Θυμάμαι...

Τα μάτια μας θυμάμαι
που αρχίσαν’ να μιλάνε
με πόθο, μόλις βρέθηκαν αντικριστά…
Κι ύστερα έκλεισα την πόρτα
κι εσύ έσβησες τα φώτα…
Οι ανάσες μας στην κάμαρα μονάχες πια…

Έξω, στα δρομάκια
αλήτες, μηχανάκια,
ξενύχτι, πεζοδρόμιο και ξαστεριά.
Χτύποι από παλιά ρολόγια,
όνειρα κι ωραία λόγια,
ψίθυροι που χάιδευαν τ’ αυτιά…

Να που όμως ξημερώνει…
Κι η νύχτα που τελειώνει
μας άγγιξε, μας φίλησε, μας είπε ‘γεια…
Πάει…Φεύγουν και τα πρώτα
του έρωτά μας χνώτα.
Σε λίγο θα είμαστ’ άγνωστοι κι οι διό ξανά…

Γέμισαν οι δρόμοι
με κίνηση και σκόνη
γυρνώντας σε μοτίβο καθημερινό.
Θόρυβοι και στενοχώρια
πνίγουν τα ωραία λόγια.
Ώρα για να φεύγω πια κι εγώ…

Καίγομαι...

Καίγομαι
στη φλόγα που ζεσταίνομαι…
Κρέμομαι
στα μάτια που ονειρεύομαι…
Δίνομαι
στον ίσκιο που δροσίζομαι…
Πνίγομαι
στη θάλασσα που γίνομαι…