Απόψε, σαν το φάντασμα,
ήρθε η μορφή σου πάλι.
Σαν μέσα από ένα χάλασμα
να βγήκε, της καρδιάς.
Κι εγώ τόλμησα, στ’ όνειρο,
να σ’ αγκαλιάσω πάλι
μα, το φιλί μου, στο άπειρο
χάθηκε μονομιάς…
21 Νοεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μία λαθραία ματιά, σ' ένα λαθραίο ρολόι, να μας ξυπνά που και που, κάνει καλό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου