Μέσα στον κήπο σου...

Μέσα στον κήπο σου, Αδάμ, το διό χιλιάδες
Δεν συνηθίζεις πια γλυκά να τραγουδάς
Και τις βραδιές με ασημένιες φεγγαράδες
Ρομαντικά δεν συνηθίζεις να μιλάς…

Τώρα η απάντηση για κάθε απορία
Βγαίνει με πρόγραμμα από κάποια μηχανή
Μα η καρδιά σου, Αδάμ, ζητώντας ευτυχία
Δεν ξέρει ποιο κουμπί πατώντας θα τη βρει…

Μέσα στον κήπο σου, Αδάμ, το διό χιλιάδες
Δεν συνηθίζεται να κλαις ή να γελάς
Τα παραμύθια τους ξεχάσανε οι γιαγιάδες
Κι εσύ σταμάτησες να λες πως αγαπάς.

Τώρα τα πάντα λειτουργούνε με διακόπτες
Και τα αισθήματα ρυθμίζονται κι αυτά
Ν’ ανοιγοκλείνουνε αυτόματα σαν πόρτες
Και να κοιμίζουν την καρδιά σιγά-σιγά…